OCENA REDAKCJI : 8,5 / 10
- Znalezione nagranie jest absolutnie przerażające
- Jest piękny wizualnie
- Obsada jest całkowicie zaangażowana i sprawia, że film wydaje się żywy
- Mógł trochę bardziej rozszerzyć swoją mitologię
Zaszliśmy wystarczająco daleko w naszym rozumieniu podgatunku horroru found footage, aby zrozumieć, że każdy film wykorzystujący ten konkretny styl, bez względu na to, jak realistyczny może się wydawać, jest nadal tworem wyobraźni wykorzystującym pewne techniki, aby pociągnąć nas wzdłuż swojej historii nitka. Dni wiary w to, że „Blair Witch Project” mógł faktycznie powstać z fragmentu porzuconego materiału filmowego pozostawionego przez trzech zaginionych uczniów, minęły, co oznacza, że twórcy filmów znalezionych nie mogą już liczyć na to poczucie zakazanego — przynajmniej nie właściwie.
„The Outwaters”, nowy film znaleziony przez reżysera Robbiego Banfitcha, rozpoczyna swoją historię od fabuły mocno zakorzenionej w tradycji „Blair Witch” tego podgatunku, dzięki czemu chętni widzowie mogą coś przewidzieć. To kolejny film o grupie młodych ludzi, którzy wyruszają nakręcić coś w odległym miejscu, a następnie spotykają się z jakąś nadprzyrodzoną zagładą. Widzieliśmy tę konfigurację, możemy sobie powiedzieć, a ponieważ mamy całą tę nieodłączną kulturową wiedzę o tym, jak działa horror found footage, możemy usiąść i patrzeć z mocnym zrozumieniem rzeczywistości, że to tylko film, że wszystko z tych osób jest w porządku i że całe niebezpieczeństwo obecne na ekranie jest sfabrykowane.
Jednak to, co dzieje się później, czyni „The Outwaters” wyjątkowym. Nawet jeśli wszystko, co wydaje nam się, że wiemy o horrorze found footage, jest mocno zakorzenione w naszych umysłach, film Banfitcha ma moc przytłoczenia poczuciem czystego, natychmiastowego przerażenia. To film, który przełamuje kontrolę nad rzeczywistością, popycha cię prosto w koszmar i okazuje się jednym z najlepszych filmów znalezionych od lat.
Zróbmy film
Jak już omówiliśmy, terror, który stanie się „The Outwaters”, zaczyna się od nieco znajomego, a nawet pocieszającego miejsca o strukturze horroru: grupa przyjaciół wyrusza na wycieczkę, nie mając pojęcia, co nadchodzi. Film podąża za Robbiem (Banfitch), Scottem (Scott Schamell), Angelą (Angela Basolis) i Michelle (Michelle May), gdy wyruszają na pustynię Mojave, aby połączyć wyprawę na kemping i kręcenie teledysku. Od tego momentu Banfitch i jego współpracownicy zaczynają odkrywać dziwactwa, celebrując opustoszałe piękno pustyni, chytrze ustalając pewną geografię filmu, nawet jeśli widzowie jeszcze tego nie wiedzą. Musimy wiedzieć, jakie jest to środowisko, ponieważ musimy wiedzieć, jakie postacie będą zmuszone przejść, gdy wszystko pójdzie nie tak.
I rzeczywiście, wszystko idzie źle. Po jednej nocy snu na pustyni, która wydaje dziwne dźwięki i dziwne zachowania zwierząt, kolejna noc pogrąża się w absolutnym chaosie, przerywanym hukiem na niebie i dziwnymi sylwetkami na horyzoncie. Wkrótce cała czwórka pogrąża się w przerażeniu, uciekając i ukrywając się, by ratować życie, gdy coś ich ściga.
Kiedy ten terror się zacznie, nigdy nie odpuszcza. Może zwolnić na chwilę, aby Banfitch mógł skupić się na szczególnie wciągającym obrazie lub rzucić jakąś kluczową wskazówkę, co dokładnie się dzieje, ale druga połowa „The Outwaters” to mniej więcej ciągła jazda pełna napięcia i chaosu — a jednak nigdy nie jest całkowicie chaotyczny. Jedną z pułapek znalezionych nagrań jest to, że sprawiając, że materiał wygląda realistycznie pomieszany i amatorski, ryzykujesz dostarczenie widzom niewiele więcej niż serię chwiejnych, chaotycznych obrazów, które po pewnym czasie mogą się zestarzeć. Banfitch unika tego poprzez kilka ostrożnych wyborów narracyjnych i filmowych, które razem sprawiają, że film jest lepszy.
Nieustanny terror
Choć może to wyglądać jak — i czuć jak — chaotyczne ostatnie godziny grupy przyjaciół zapisane na serii kart pamięci, „The Outwaters” jest w istocie starannie zaprojektowanym dziełem filmowym, które zostało wzmocnione przez projekt Banfitcha, aby jego główny punkt widzenia stał się filmowcem próbując zachować zdrowy rozsądek, gdy wokół niego dzieje się coś dziwnego. W kręceniu teledysku, który rozpoczyna historię, ustanawia pewne motywy wizualne, od rozległych przestrzeni spękanej ziemi, przez często kłujące liście pustyni, po tendencję do obracania kamery do góry nogami w celu uzyskania marzycielskiego efektu. Motywy te powtarzają się przez resztę filmu, nadając samej kamerze poczucie charakteru, nawet gdy ludzie zamieszkujący film zaczynają popadać w szaleństwo. Cały czas jest jasny punkt widzenia, który podtrzymuje naszą uwagę, nawet gdy elementy horroru po prostu nie chcą się zatrzymać.
W tej narracji nie ma przerw w „Blair Witch Project”, gdy zaczyna się horror, nie ma słodkich wytchnień spowodowanych świtem. W rzeczywistości na każdą chwilę koszmarnej ciemności przypada równie koszmarna chwila, która rozwija się w biały dzień, gdy czwórka przyjaciół robi wszystko, co w ich mocy, aby nie tylko przetrwać, ale także zrozumieć, co dokładnie się z nimi dzieje. To wystarczy, aby stworzyć poczucie czegoś, przed czym nie można uciec, czy to czai się w wąskim promieniu światła kamery, czy pod oślepiającym baldachimem pustynnego słońca, i to zarówno napędza film, jak i buduje go w poczuciu przerażenia, jakiego nie mają inne znalezione filmy być może stracił przez lata. Wiemy, że „The Outwaters” nie jest prawdziwe, że ludzie, którzy go stworzyli, żyją i mają się dobrze i teraz go promują, ale dzięki kilku bardzo sprytnym filmom i zaangażowanym występom obsady część nas jest wciągnięta z powrotem do tego instynktownego poczucia strachu, które wszystkie filmy found footage mają nadzieję wyczarować. Część nas zawsze patrzy na ten film podejrzliwie, zastanawiając się, czy powinniśmy go oglądać, zastanawiając się, czy kiedykolwiek naprawdę będzie dobrze. To rzadkość w dzisiejszych czasach w podgatunku i sprawia, że ”The Outwaters” jest szczególnie mrożącym krew w żyłach osiągnięciem znalezionych materiałów filmowych.
„The Outwaters” trafi do kin 9 lutego i pojawi się na Screambox jeszcze w tym roku.