„Scream 3” jest dość znany w fandomie „Scream”. To jedyny wpis w serii, którego nie napisał Kevin Williamson, zawiera epizod Jaya i Cichego Boba, a grzywka Courtney Cox jest po prostu szalona. Ale dla tych, którzy mają cierpliwość, „Krzyk 3” zapewnia mnóstwo rozkoszy. Niesamowita aktorka Parker Posey to coś, co warto zobaczyć. Kiedy kończy scenę, wskakując w ramiona Patricka Warburtona, jest to filmowe złoto.
„Krzyk 3” był również zapowiedzią ruchu Me Too przez dziesięciolecia, koncentrując wątek wokół napaści seksualnej na hollywoodzkiej imprezie bigwigów. Serial „Krzyk” był dystrybuowany przez Dimension Films, prowadzony przez Boba Weinsteina, brata drugiego faceta. Tak więc uznanie wszechobecności seksizmu i nadużyć w branży prawdopodobnie wymagało trochę odwagi ze strony Wesa Cravena i zespołu.
Jedna scena w filmie to idealny moment, w którym krzyżują się te dwie strony „Krzyku 3”: absurdalny meta-humor i poważna analiza seksizmu w Hollywood. To moment, w którym Carrie Fisher pojawiła się jako kobieta, która nie dostała roli księżniczki Leii w „Gwiezdnych wojnach”.
Carrie Fisher pomogła stworzyć jej postać z Krzyku 3
Gale Weathers (Cox) i Jennifer Jolie (Posey) spotykają postać Fishera w archiwach Sunrise Studios. Dyżurną archiwistką jest Bianca Burnette, która jest martwym dzwonkiem Carrie Fisher. „Byłam gotowa na księżniczkę Leię” – mówi Bianca. – Byłem tak blisko. Więc kto to rozumie? Ten, który sypia z Georgem Lucasem. Fisher powiedziała, że pomogła napisać swoją scenę, co ma sens, ponieważ przez lata była jednym z najskuteczniejszych scenopisarzy w Hollywood (poprzez The Wrap).
Chociaż Fisher nie musiała tak naprawdę spać z George’em Lucasem, aby zagrać rolę księżniczki Lei, podczas grania tej roli napotkała dziwny seksizm. W swoim pamiętnikowym programie „Wishful Drinking” Fisher opowiedziała historię o tym, jak Lucas zabronił jej noszenia stanika w części, ponieważ w kosmosie nie ma bielizny. „Obiecuję ci, że to prawda” – napisała – „i mówi to z takim przekonaniem! Jakby był w kosmosie i rozglądał się, a nigdzie nie widział staników, majtek ani fig” (via Deadline).
Fisher był również naciskany, aby schudnąć, aby zagrać w Leię (za Washington Post) – zarówno w 1977 roku, jak i podczas tworzenia „Przebudzenia mocy”. Im więcej rzeczy się zmienia, tym bardziej pozostają takie same.