Jeśli chodzi o aktorów lektorskich, „Simpsonowie” Hank Azaria jest najlepszym graczem użytkowym. Niewiele postaci, które głosi, można uznać za „główne” postacie, które prowadzą własne odcinki (z rzadkimi wyjątkami), ale pozostawił niezatarty ślad w serialu. Aby wyrazić wiele, wiele postaci pobocznych, Azaria często opiera się na wrażeniach celebrytów i osobistych znajomych. Przez lata odkrywał inspirację dla wielu z nich.
Na przykład Moe Syzslak jest oparty na młodym Al Pacino, a także na prawdziwym Red the Bartender o chropowatym głosie. Snake Jailbird to połączenie Jeffa Spicoli Seana Penna z „Fast Times at Ridgemont High” i kolegi z college’u Azaria, który był wiecznym palaczem. The Comic Book Guy jest wzorowany na innym kolegium Azarii z college’u. Dr Nick Riviera jest złym wrażeniem Ricky’ego Ricardo z „I Love Lucy” (za GQ).
Inspiracja dla szefa policji Clancy’ego Wigguma jest jeszcze bardziej zaskakująca. Oto, do kogo Azaria chce ożywić nieudolnego, świńskiego gliniarza.
Wódz Wiggum jest impresją Mel Blanc robi wrażenie Edwarda G. Robinsona
Jak Azaria wyjaśniła GQ, głos komendanta policji Wiggum jest w rzeczywistości wrażeniem Edwarda G. Robinsona – lub, dokładniej, Mel Blanca robiącego wrażenie Edwarda G. Robinsona.
Jak wyjaśniła Azaria, Edward G. Robinson był aktorem najbardziej znanym z filmów o mafii z lat 30. i 40., a zwłaszcza ze swojego charakterystycznego głosu i wyglądu. Magazyn „Time” napisał, że Robinson miał „twarz zdeprawowanego cherubinka i głos, który sprawia, że wszystko, co mówi, wydaje się brutalnie bluźniercze” (via Britannica). Robinson często grał postacie „twardziela”, jak oszust w „Smart Money” czy gangster w „Małym Cezarze”. Jednak działał także wbrew typowi, jak wtedy, gdy grał główną rolę w „Magicznym pocisku doktora Erlicha” czy Datan w „Dziesięciorgu przykazaniach”.
Jak wyjaśniła Azaria, Mel Blanc był płodnym aktorem podkładającym głos, stojącym za wieloma postaciami w Looney Tunes, takimi jak Królik Bugs. Grając w gangsterów, Blanc często kierował Robinsona, tak jak robił to w przypadku postaci Rocky the Gangster w krótkim filmie „Racketeer Rabbit” z 1946 roku (według Looney Tunes Wiki).
To ma sens, dlaczego Azaria podziwiała Blanca, którego opisano jako „Człowieka tysiąca głosów”. Kariera Azaria jako lektora jest tym, z czego Blanc byłby dumny.