Ed Asner, który dziś zmarł w wieku 91 lat, jest po prostu jedną z największych ikon telewizyjnych wszech czasów. Najbardziej utytułowany męski wykonawca w historii nagrody Emmy (przez Business Insider), przez całą swoją karierę konsekwentnie można było na nim polegać, aby ożywić każdą rolę w najbardziej niezatarty możliwy sposób, niezależnie od tego, czy był to współczujący dyrektor szkoły w śródmieściu w „The Bronx Zoo, porywczy ojciec imigrant w „Rich Man, Bied Man”, kapitan statku niewolników w „Roots”, niesamowita starsza supervillaness w „Superman: The Animated Series” lub J. Jonah Jameson na planie „Spider-Mana” z lat 90.
Jego role filmowe też nie były zbyt odrapane. Oprócz czarnego charakteru z klasycznego westernu Howarda Hawksa „El Dorado”, zagrał Świętego Mikołaja w „Elfie” i ulubionego przez wszystkich zrzędliwego staruszka, Carla Fredricksena, w „Up” Disney-Pixar — dwie role, dla których miał szczególne znaczenie. sympatia. Niedawno Asner powrócił na ekrany telewizorów w wielkim stylu z pamiętnymi występami w „Dead to Me”, grając słodkiego przyjaciela domu spokojnej starości Judy (Linda Cardellini), Abe Rifkin, oraz „Cobra Kai”, grając Johnny’ego (William Zabka)”. niegodziwy ojczym Sid Weinberg.
Wśród wszystkich tych pamiętnych ról jest jednak jedna postać Eda Asnera, która bezsprzecznie jest jego ukoronowaniem aktorskim. Patrząc wstecz na karierę tej legendy ekranu, szczególną uwagę należy zwrócić na jego 12-letnią rolę Lou Granta.
Jako Lou Grant Ed Asner zmienił oblicze telewizji
Kiedy Ed Asner wziął udział w przesłuchaniu do roli w „The Mary Tyler Moore Show”, nie był do końca znany ze swojego komediowego geniuszu. Według wywiadu dla New York Timesa z 1973 roku, Asner „celowo trzymał się z daleka od ról komediowych” przez pierwsze 15 lat swojej kariery, dopóki producent „Mary Tyler Moore” Grant Tinker nie został urzeczony jego występem w filmie telewizyjnym z 1969 roku i zapytał. go czytać w roli szefa głównego bohatera, Lou Granta. Proces przesłuchania był wyboisty, według Biography.com – na początku sama Moore nie była pewna, czy Asner był odpowiednim człowiekiem do tej roli.
Jednak producenci poręczyli za niego i tak rozpoczęła się jedna z najbardziej kultowych partnerstw aktorskich w historii telewizji. Zrzędliwy, wymagający, ale kochający reżyser wiadomości w WJM-TV, Lou Grant był genialnym dziełem zarówno na froncie komediowym, jak i narracyjnym, a jego mentoring nad Mary stał się emocjonalną kotwicą programu przez cały jego siedmioletni okres. W rzeczywistości rola Asnera w roli Lou była tak ukochana, że po zakończeniu filmu „Mary Tyler Moore” twórcy James L. Brooks i Allan Burns napisali cały nowy program, który skupiał się na nim.
W niezwykle rzadkim przykładzie sitcomu, w którym pojawił się „poważny” spin-off, „Lou Grant” był godzinnym dramatem skupiającym się na drobiazgach pracy redaktora miejskiego Lou w Los Angeles Tribune. Hazard Brooksa i Burnsa odniósł ogromny sukces: „Lou Grant” na nowo zdefiniował gatunek dramatu prasowego, a Asner dokonał przełomu, zdobywając Emmy w komedii i dramacie za tę samą rolę (za pośrednictwem The Hollywood Reporter).