Molly Ringwald zyskała sławę jako nastoletnia gwiazda w filmach komediowych Johna Hughesa z lat 80. Szesnaście świec, Klub śniadaniowy i Ładna na różowo. Była muzą słynnego reżysera, a po jego śmierci w 2009 roku napisała w artykule dla „New York Timesa”: „John zobaczył we mnie coś, czego ja sam nie widziałem”.
Ringwald zauważył, że zmarły filmowiec miał „całkowite zaufanie” do swoich umiejętności – tak bardzo, że w 2010 roku w wywiadzie dla The Atlantic ujawniła, że Hughes rzeczywiście słuchałem o jej obawach dotyczących scenariusza do „Klubu śniadaniowego”. Po tym, jak Ringwald przyjął rolę nastoletniej „księżniczki” Claire Standish, scenariusz został przepisany – – wielokrotnie – na prośbę szefów wytwórni, którzy uważali, że film musi być bardziej sprośny, jak inne popularne filmy tamtej epoki. Zanim Ringwald zobaczył ostateczny projekt, był dla niej nie do poznania.
Na tydzień przed rozpoczęciem zdjęć do „Klubu śniadaniowego”, 16-letni wówczas Ringwald powiedział Hughesowi, że scenariusz „naprawdę różni się” od wersji, którą początkowo czytała o pięciu nastolatkach skazanych razem na całodzienne przetrzymywanie. Aby ją uspokoić, Hughes przyniósł scenariusze ze wszystkich wersji, które zostały napisane. Duet przejrzał je i zaczął „składać razem scenariusz”, który bardziej przypominał wersję, na którą początkowo zgodził się Ringwald.
Ale nawet po wycięciu i wklejeniu jest jedna scena w „Klubie śniadaniowym”, w której Ringwald życzy sobie, by została wycięta.
Molly Ringwald powiedziała, że scena z kroczem jej postaci powinna zostać wycięta z Klubu śniadaniowego
Chociaż udało jej się uzyskać niepotrzebną nagą scenę z atrakcyjną nauczycielką gimnastyki, wyciętą z filmu, Molly Ringwald odniosła mniejszy sukces w innej scenie z Claire Standish i nastoletnim wichrzycielem Johnem Benderem (Judd Nelson). W tej scenie Bender (nazywany w filmie „przestępcą”) nurkuje pod stołem, aby uniknąć nauczyciela i przy okazji chowa twarz pod spódnicą Claire.
W eseju dla The New Yorker z 2018 roku Ringwald ujawnił, że do ujęcia w krocze użyto dubletu ciała, który był widziany z punktu widzenia Bendera – Ringwald był wówczas nieletni – ale scena wprawiła ją w zakłopotanie i przeszkadza jej dzisiaj nawet bardziej niż zrobił to w 1985 roku. Ringwald napisał, że ruch #MeToo pomógł jej zrozumieć, jak ta scena filmowa odgrywa rolę w systemowym „ujarzmieniu kobiet”. „Ta scena została” – napisała. „Co więcej, jak teraz widzę, Bender molestuje Claire seksualnie przez cały film. Kiedy jej nie seksualizuje, wyładowuje na niej swoją wściekłość z pogardą… Nigdy za to nie przeprasza, ale mimo to dostaje dziewczyna w końcu.”
Ringwald dodała, że kiedy „The Breakfast Club” został wydany, nie była w pełni świadoma tego, jak „nieodpowiednie” było pisanie Hughesa. Ale jako kobiecie po pięćdziesiątce jeszcze trudniej jest jej zrozumieć, w jaki sposób „Hughes był w stanie pisać z taką wrażliwością, a także miał tak rażący martwy punkt”.