UWAGA SPOILERY! Ten post zawiera szczegóły dotyczące premiery 7 sezonu The CW’s Riverdale.
To początek końca dla Riverdale. Seria rozpoczęła swój ostatni sezon w środę, rozpoczynając tam, gdzie zakończyły się ostatnie chwile sezonu 6, po tym, jak bohaterowie zostali nagle przeniesieni w czasie do lat 50., tuż przed tym, jak kometa Baileya zdziesiątkowała miasto.
Archie, Betty, Jughead, Veronica i reszta gangu wracają do liceum, w dekadzie, którą showrunner Roberto Aguirre-Sacasa jest „najbardziej kojarzony z Komiks Archiego”. Ale chociaż sezon z pewnością będzie nostalgiczny, nie będzie też uciekał od realiów dekady, powiedział Aguirre-Sacasa.
„Byłoby nieszczere wymazać prawdziwe zmagania i prawdziwe trudności, z którymi borykało się wiele osób w latach pięćdziesiątych, zwłaszcza w przypadku naszych queerowych postaci i kolorowych postaci” – powiedział Wszykina, dodając, że w sezonie 7 „wielki zły byłyby lata pięćdziesiąte i samo społeczeństwo — jak bardzo było konformistyczne, jak represyjne, jak homofobiczne, jak rasistowskie, jak seksistowskie”.
Scenarzyści dotrzymują tej obietnicy od razu w odcinku 1, który koncentruje się głównie na uniewinnieniu morderców Emmetta Tilla. Tabitha (Erinn Westbrook) i Toni (Vanessa Morgan) właśnie wróciły z Mississippi, gdzie odbył się proces. Podczas gdy wielu studentów i wykładowców jest gotowych zignorować wiadomości, ekipa OG nie jest. Betty w końcu pomaga Toni znaleźć sposób na zwrócenie uwagi wszystkich na niesprawiedliwość, czytając książkę Langstona Hughesa Missisipi — 1955 podczas porannych ogłoszeń. Posunięcie to skłania do szerszej dyskusji na temat rasizmu w Riverdale High, które zostało niedawno zintegrowane.
W całym odcinku dowiadujemy się również, że Jughead jest jedynym, który pamięta, co się stało, zanim zostali odesłani w czasie. Tabitha (wersja, która jest aniołem stróżem Riverdale) odwiedza go, aby dać mu znać, że to ona wysłała ich wszystkich z powrotem, aby ocalili ich przed kometą Baileya. Kiedy zastanawia się nad kolejnym ruchem, mówi mu, że potrzebuje go, aby ocalić miasto przed moralnym upadkiem. A potem wymazuje mu pamięć. Zanim zapomni, Jughead udaje się napisać dla siebie przypomnienie, aby „zgiąć się w kierunku sprawiedliwości”.
Aguirre-Sacasa rozmawiał z Wszykina o tym, jak scenarzyści wylądowali na historii pierwszego odcinka, jak stworzyli ostatni sezon wokół ucisku lat pięćdziesiątych i jak misja bohaterów, polegająca na walce z niesprawiedliwością, może ocalić ich przyszłe ja.
DEADLINE: Kiedy zdecydowałeś, że chcesz, aby finałowy sezon był osadzony w latach 50. i jak zdecydowałeś się na to jako sposób na osiągnięcie tego celu?
ROBERTO AGUIRRE-SACASA: Zbliżaliśmy się do końca szóstego sezonu. Byliśmy w pokoju scenarzystów i zadzwonił do mnie Mark Pedowitz, który był wtedy szefem The CW. On i Michael Roberts zadzwonili do mnie i powiedzieli: „Ogłosimy to Riverdale’s siódmy sezon jest jego ostatnim sezonem. Zostaliśmy odnowieni, ale nie wiedzieliśmy, czy to na nasz ostatni sezon. Więc kiedy to się stało, było to oczywiście bardzo słodko-gorzkie, ale to był dobry moment, ponieważ wciąż byliśmy około dwóch odcinków od końca sezonu 6. Zaczęliśmy więc rozmawiać o tym, jak wyglądałby sezon 7, i pluć na to, co by się stało, gdyby kontynuowaliśmy w teraźniejszości i kontynuowaliśmy z naszymi postaciami w wieku od połowy do późnej dwudziestki. Wymyśliliśmy kilka scenariuszy, ale myślę, że przemówiło do nas to, że to był nasz ostatni sezon i co sezon odkrywaliśmy inny gatunek lub mieliśmy wielką zarozumiałość. Wydawało się, że najgorszą rzeczą, jaką chcieliśmy zrobić, było to, aby nasz ostatni sezon był na oparach. W innej rozmowie Mark Pedowitz wspomniał Johnowi Goldwaterowi, który jest jednym z producentów wykonawczych Riverdale, jak trochę nostalgicznie wspomina czasy, gdy dzieci chodziły do szkoły średniej. A KJ Apa, który gra Archiego, zadzwonił do mnie i powiedział: „Człowieku, pamiętasz, kiedy byłem w drużynie piłkarskiej, byłem buldogiem i były cheerleaderki?” I wszyscy odczuwaliśmy nostalgię za czasami, gdy bohaterowie byli w szkole średniej. Problem z powrotem do liceum polega na tym, że skończyliśmy liceum. Zrobiliśmy ich cztery sezony w szkole średniej. Dzielny jak Riverdale może być, jedną rzeczą, którą wszyscy się zachwycają, jest za każdym razem, gdy kręcimy sekwencję snu, sekwencję fantasy lub retrospekcję i widzimy dzieci w ich kultowych Komiks Archiego stroje z lat 50. Z jakiegoś powodu lata pięćdziesiąte są dekadą najbardziej kojarzoną Komiks Archiego. Pamiętam, jak powiedziałem to na sali: „A co, jeśli wrócimy do liceum, ale co, jeśli to będą lata pięćdziesiąte?” Zaczęliśmy o tym rozmawiać i byliśmy naprawdę podekscytowani. Wydawało się, że pozwoli nam to w nowy sposób wrócić do liceum i powrócić do pierwotnej tezy serialu, że Komiks Archiego obecny w zdrowy, niewinny, całkowicie amerykański sposób, ale mogą istnieć mroczniejsze motywy i mroczniejsze problemy oraz bardziej pierwotne pragnienia i impulsy kłębiące się pod powierzchnią. Lata 50. to świetna dekada, aby to zbadać.
TERMIN: Tak. Pierwszy odcinek kręci się wokół morderstwa Emmetta Tilla. Dlaczego zdecydowałeś się tak otworzyć sezon?
AGUIRRE-SACASA: Kiedy zdecydowaliśmy się przenieść do lat 50., przypomniałem sobie Erinn Westbrook, która gra Tabithę, i rozmawiałem o tym. Rozmowa brzmiała: „Czy to będą wyidealizowane lata pięćdziesiąte, w których nie było rasizmu, nie było homofobii i nie było represji?” Byłoby nieszczere wymazać prawdziwe zmagania i prawdziwe trudności, z jakimi borykało się wielu ludzi w latach pięćdziesiątych, zwłaszcza w przypadku naszych queerowych i kolorowych postaci. I wydawało mi się, że udawanie, że nic z tych rzeczy nie istnieje, byłoby niewłaściwą rzeczą. Zakończyliśmy sezon 6, cofając się do lat 50. wraz ze śmiercią Jamesa Deana. Pierwotnie mieliśmy się pogodzić ze śmiercią Jamesa Deana i trochę to robimy. Ale mniej więcej w tym samym czasie, gdy zmarł James Dean, odbył się proces morderców Emmetta Tilla, w którym zostali uniewinnieni. Mieli od siebie kilka tygodni Dwie bardzo, bardzo różne historie, z których jedna została całkowicie opisana w prasie głównego nurtu, a jedna z nich nie została opisana w prasie głównego nurtu. Jeden, o którym wszyscy chcieli rozmawiać, i jeden, o którym ludzie nie chcieli rozmawiać, chyba że było to w czarnej prasie. Wydawało się, że gdybyśmy powiedzieli, że Riverdale High zostało niedawno zintegrowane, nie ma możliwości, aby nasze kolorowe postacie, zwłaszcza Toni i Tabitha, które są tak świadome społecznie i tak otwarte, nie rozmawiały o tym, co stało się z mordercami Emmetta Tilla na tej rozprawie. Wydawało się więc, że to sposób na wejście w sezon i rozpoczęcie eksploracji tych problemów i tematów.
DEADLINE: Pod koniec odcinka otrzymujemy wyjaśnienie, co się stało, że przenieśli ich do lat 50. Tabitha mówi Jugheadowi, że ich celem jest teraz uratowanie miasta przed moralnym upadkiem i nachylenie osi czasu w kierunku sprawiedliwości. Czy możesz wyjaśnić, co to oznacza? I dlaczego Jughead jako jedyny pamiętał swoje poprzednie życie?
AGUIRRE-SACASA: Jeśli chodzi o Jugheada, czuliśmy, że ponieważ Jughead był postacią najbardziej kojarzoną z multiwersem, a z Tabithą w sezonie 6 wydawało się, że jeśli ktokolwiek zachowa pamięć, przynajmniej na chwilę, będzie to Jughead. W każdym sezonie wprowadzaliśmy wielkiego złego złoczyńcę. W sezonie 6 tym wielkim złem był Percival Pickens, nieśmiertelny brytyjski czarownik podróżujący w czasie. Graliśmy Hirama Lodge’a jako złoczyńcę [for multiple seasons]. Czuliśmy, że w sezonie 7 z pewnością pojawią się nikczemne postacie, ale tak naprawdę wielkim złem byłyby lata 50. i samo społeczeństwo — jak bardzo było konformistyczne, jak represyjne, jak homofobiczne, jak rasistowskie, jak seksistowskie to było. To, przeciwko czemu zjednoczyliby się nasi bohaterowie, to zastanowienie się, jak przeciwstawić się wszystkim restrykcjom i ograniczeniom oraz wstecznemu myśleniu, aby żyć pełnią, autentycznym życiem. Pomyśleliśmy, że ciekawie byłoby uchwycić naszych bohaterów u progu kilku wielkich zmian społecznych, dokładnie w chwili, gdy ruch na rzecz praw obywatelskich miał eksplodować, i dokładnie w momencie, gdy wybuchał ruch wyzwolenia gejów. Przed rewolucją seksualną lat 60. i przed wydarzeniami takimi jak wojna w Wietnamie. Chcieliśmy uchwycić naszych bohaterów w ferworze amerykańskiego społeczeństwa u progu tych wszystkich rewolucji.
TERMIN OSTATECZNY: Riverdale jest często najlepszy, gdy jest samoodnoszący się i meta. Wyobrażam sobie, że jest to łatwiejsze, gdy twoje historie są bardziej fantastyczne. Jak zrównoważyłeś te wielkie historie o amerykańskim ucisku, które są niezwykle aktualne i odsłaniają kurtynę nie tak odległej przeszłości, a jednocześnie mają te lżejsze momenty, które wydają się autentyczne dla serialu?
AGUIRRE-SACASA: To jest zabawne. Myślę, że podjęliśmy naprawdę skoordynowany wysiłek, aby ugruntować nasze historie. Po prostu ponownie skupiliśmy się na opowiadaniu historii na postaciach, ich przyjaźniach i związkach oraz ich wewnętrznych zmaganiach osobistych, abyśmy mogli w pewnym sensie zbadać zarówno zabawę bycia licealistą w latach 50., jak i te większe zmiany społeczne, które miały miejsce . Myślę więc, że chodzi o to, by opowiadanie stało się bardziej ugruntowane. Odbyliśmy wiele rozmów w pokoju scenarzystów i odbyliśmy wiele rozmów z aktorami i naszymi reżyserami na temat tego, jak nawlec tonalną igłę tych historii i znaleźć właściwą równowagę.
DEADLINE: Odcinek kończy się, gdy Jughead traci pamięć o swoim życiu w przyszłości. Ale udaje mu się zapisać słowa „nachyl się ku sprawiedliwości”, zanim zapomni. Czy możesz trochę zdradzić, co jest w sklepie? Czy Jughead będzie na czele tego, mimo że teraz nie pamięta, do czego odnoszą się te słowa?
AGUIRRE-SACASA: To Jughead na czele, ale tak naprawdę to wszyscy nasi bohaterowie. Wszyscy będą naciskać na te monolity, które są pokoleniowe, społeczne, kulturowe, polityczne. Wszyscy, w swoich własnych historiach, osobno i razem, przeciwstawiają się temu. Nie tylko dla siebie nawzajem, ale także dla swoich przyjaciół. W odcinku 1 wyidealizowane lata pięćdziesiąte stają twarzą w twarz z naprawdę mroczną, niepokojącą prawdą o latach pięćdziesiątych. To zaczyna rozmowę wszystkich naszych postaci. Myślę, że jak mówi Jughead w swoim monologu, [a conversation] których wiele osób nie miało. Miejmy nadzieję, że ta rozmowa przerodzi się w działania, a następnie przekształci się w cichą lub niezbyt cichą rewolucję.