Samarytanin to nowy miejski film akcji o superbohaterach w reżyserii Juliusa Avery’ego i napisany przez Bragi F. Schut. W filmie występują Sylvester Stallone, Dasha Polanco (Pomarańcz to nowa czerń), Javon „Wanna” Walton (Euforia) i Pilou Asbæk (Niezbadany). Ta twarda historia zaczyna się od obietnicy, ale tempo szybko się zatrzymuje i nigdy nie wraca do zdrowia. Obsada to solidna mieszanka utalentowanych aktorów, ale ograniczenia scenariusza ich ograniczają. Po rozebraniu do podstaw, Samarytanin to bezbarwne przedsięwzięcie, które bardzo tam było, zrobiło to, szczególnie dla Stallone.
Zimne, wilgotne, postapokaliptyczne miejsce Granite City potrzebuje bohaterów. Mieszkańcy miasta utknęli między dwiema frakcjami: tymi, którzy ubóstwiają kostiumowego bohatera, Samarytanina, i tych, którzy czczą niestabilną supervillain, Nemezis — ci dwaj są identycznymi bliźniakami. Dwadzieścia pięć lat temu obaj zginęli w pożarze magazynu, a Nemezis pozostawił potężny młot, który wykuł przed śmiercią. Cyrus (Asbæk) jest typowym lordem złego gangu, który chce doprowadzić miasto do ruiny i wypełnia buty Nemezis, kradnąc młotek i maskę z policyjnych dowodów.
Ludzie nie mogą udać się na policję po pomoc, ale Sam Cleary (Walton), mądry 13-latek z projektu, wierzy, że Samarytanin wciąż żyje. Zaprzyjaźnia się z Joe (Stallone), jednym z jego starszych, siwych, samotnych sąsiadów, który pracuje przy urządzeniach sanitarnych i śmietnikach, by zdobyć przedmioty kolekcjonerskie. Chłopiec nie ma pojęcia o pochodzeniu Joe, aż pewnego dnia, gdy młody nastolatek zostaje porzucony przez lokalnych gangsterów, Joe wpada i zaczyna rzucać ludźmi po całej ulicy. Wtedy Sam podejrzewa, że Joe może być bohaterem, którego brakuje Granite City.
Samarytanin oferuje ten sam rodzaj akcji, który zawsze widzimy u Stallone. Wyrzeźbiony, zrzędliwy starszy mężczyzna jest rzucony w sytuację, o którą nie prosił i teraz musi pomóc bezbronnym i uratować sytuację. Ostateczne starcie zwykle odbywa się w starym magazynie lub na otwartym polu, z mnóstwem ofiar, płonących broni i latających ciał. Tego typu filmy mogą być zabawne, ale w tym superbohaterskim krajobrazie powinno być więcej eksperymentów dla aktora.
Chociaż sceny akcji są sprawne, dotarcie do nich zajmuje około 45 minut. Spędza większość czasu z Joe i Samem spacerując po Granite City, wygłaszając ekspozycję, która nie uczy widza niczego nowego. Kostiumy i osobowości postaci wyrwane są z popkultury. Na przykład Reza (Moises Arias), jeden z popleczników Cyrusa, jest niewątpliwym zdziercą Takeshi 69 (tak, raper). W tym samym czasie Cyrus jest naśladowcą Bane’a i wygłasza przemówienie Bane’a do mieszkańców Granite City w tym samym typie owczego płaszcza, który nosił Tom Hardy. Mroczny rycerz powstaje. Na koniec, kostiumy Nemezis i Samarytan są wyraźnym wezwaniem do Crossbonesa, złoczyńcy Kapitana Ameryki.
Oczywiście inspiracja musi skądś pochodzić, ale jest tyle odniesień do innych rzeczy Samarytanin nigdy nie stoi sam. Chociaż powiem, że scena otwierająca wyróżnia się spośród całego filmu, ponieważ rozwija się jak komiks na żywo ze świetnym montażem i grafiką. To najlepsza część filmu.
Mimo całej swojej ponurości i motywów odkupienia i bohaterstwa, Samarytanin brakuje mu głębi, by zbadać te koncepcje. W scenariuszu Schuta jest lepszy film, ale przed rozpoczęciem produkcji potrzebował jeszcze kilku przejść. Avery zasługuje na brawa za udostępnienie Stallone innej drogi do zbadania, ale żałuję, że nie wypchnęłoby go to poza jego kinową strefę komfortu.
Premiera Prime Video Samarytanin na całym świecie w piątek.