„Nie idź do lasu”, zbyt wiele postaci zostało ostrzeżonych w annałach strasznej literatury i kina, tylko po to, aby to zrobić, ale Rebecca Hall nie ma wyboru, ponieważ już tam mieszka. Dom Nocy. Reżyser David Bruckner wyraźnie delektuje się tropami gatunku horroru i wszystkim, co się z nimi wiąże. Szczerze mówiąc, szliśmy tą mroczną i leśną ścieżką tak wiele razy, że bez względu na to, ile strachów i cięć szoku można wycisnąć z tego sprytnego, małego thrillera, jest to drzewo, które dawno już zostało pozbawione większości jego odchodzi.
Searchlight zapłacił solidne 12 milionów dolarów za tego faworyta o północy na Sundance Film Festival w 2020 roku, tylko po to, by Covid zatrzasnął mu drzwi przed nosem i zmusił półtora roku czekać na film przed płatną publicznością. Rozpoczyna się w piątek, a na dłuższą metę największą publiczność znajdzie wśród nastolatków oglądających w domu w piątkowe i sobotnie wieczory — a obecnie, mniej więcej każdego wieczoru.
Bruckner jest zapalonym nałogowcem gatunku, który zadebiutował nordyckim noir Rytuał na pasku bocznym Midnight Madness w Toronto w 2017 roku, a teraz wyczarowuje remake Hellraiser. Wściekły może być po prostu najtrafniejszym terminem opisującym jego upodobanie do tego gatunku, więc łatwo jest powiedzieć, że podobnie myślący entuzjaści z radością wskoczą na pokład, aby uzyskać upragnioną wyboistą jazdę, podczas gdy inni… nie tak bardzo.
Oglądaj w terminie
Co Dom Nocy wyraźnie przemawia na jej korzyść Hall, której wybitny angielski rodowód sceniczny jest teraz porównywany z karierą na dużym ekranie, która w ciągu ostatniego roku objęła zarówno jej reżyserski debiut filmowy, jak i bardzo artystyczny. Przechodzący, która zadebiutowała na Sundance w styczniu, a w tę sobotnią randkę z kocimiętką, w której jest bardziej przerażona niż większość publiczności.
Po tym, jak jej mąż architekt, Owen (Evan Jonigkeit) oddaje się bronią, Beth (Hall) postanawia pozostać w domu, nawet po tym, jak zwierza się swoim kumplom, że „Czuję, że coś mnie obserwuje”. W tych okolicznościach zamienia się to w otwarte zaproszenie dla wszystkich upiornych rzeczy, które zbiegają się w odosobnionej wdowie, zaczynając od przewidywalnych wstrząsów w nocy, które szybko przeradzają się w rozmowy telefoniczne o nieparzystych godzinach i nagiego mężczyznę pojawiającego się w jeziorze właśnie poza domem. Jeśli kiedykolwiek byłaby chwila, by zostać z przyjaciółmi przez jakiś czas, wydawałoby się, że tak jest, ale nie, Beth wydaje się wierzyć w konfrontację ze swoimi demonami – kim lub czymkolwiek one są – wprost.
Jeśli zgadzasz się z tą logiką, reszta obrazu może ci się spodobać.
Czysta inteligencja i hart ducha, które emanują z Hall, dodają jej przez chwilę wagi, gdy próbuje zepchnąć zapracowane demony na ziemię.
Ale dobroczynność ma swoje granice. W miarę jak Bruckner przebija się do drugiej części opowieści – i gdy Beth nabiera coraz większego przekonania, że jej mąż od dawna ukrywał swoje prywatne życie w tajemnicy – historia staje się wymówką lub platformą startową dla narastających i daleko idących wybryków fantazji, że łatwowierność i cierpliwość widza podatkowego.
Im bardziej film zbliża się do rozwiązania samego siebie i sprawienia, że obsesja Beth się opłaci, tym mniej wiarygodny i bardziej wymyślny staje się. Być może chodzi o to, że Beth musi popychać się do skrajności paranoi, strachu i mrocznych wyobrażeń, aby ostatecznie uporać się z tym, co przydarzyło się jej mężowi i jej samej. Mimo to, pomimo dzielnych wysiłków Halla, Dom Nocy prędzej czy później zaczyna się wydawać tanią grą sfałszowaną, a nie poważnym śledztwem w sprawie zagadek śmierci mężczyzny i wysiłków jego żony, aby zrozumieć, dlaczego tak się stało.
Film jest zręcznie wykonany, z operatorem Elisha Christian, który od lat mieszka w dziale kamer na różnych stanowiskach, a także nakręcił znakomitą indie. Kolumb cztery lata temu, wykonując godną uwagi pracę. Dobrze rejestruje się również Stacy Martin, która być może w końcu jest gotowa wyłonić się z cienia Larsa von Triera i Nimfomanka w jakąś pracę merytoryczną.