Kiedy mówi się o współczesnych legendach filmowych, nazwisko Denzel Washington to takie, które będzie – i powinno – wymyślić niewiele lub wcale. W końcu Waszyngton spędził ostatnie cztery dekady na tworzeniu niezaprzeczalnie imponującej filmografii – takiej, która może pochwalić się zarówno przebojami („Crimson Tide”, „Inside Man”), jak i mniejszymi, bardziej opartymi na postaciach filmami („Filadelfia”, ” Dostał grę”).
W trakcie swojej kariery Waszyngton zdobył w sumie osiem aktorskich nominacji do Oscara, w tym nagrodę dla najlepszego aktora drugoplanowego, którą zabrał do domu za „Chwałę” oraz nagrodę dla najlepszego aktora, którą zdobył za swoją pracę w „Dniu szkolenia”. Jeśli wierzyć wczesnym recenzjom, wygląda na to, że Waszyngton może ponownie znaleźć się w rozmowie o rozdaniu nagród w tym roku, dzięki jego rzekomo znakomitej pracy w „Tragedii Makbeta” reżysera Joela Coena.
Waszyngton oczywiście zasłużył sobie na równe uznanie za swoją pracę na fotelu reżysera. Do tej pory wyreżyserował cztery filmy fabularne, ale jego fani mogą nie zdawać sobie sprawy, że Waszyngton w 2016 roku zanurzył się również w świecie telewizji, kiedy wyreżyserował szczególnie frapujący odcinek serialu ABC „Grey’s Anatomy” w 12. sezonie.
Denzel Washington sterował jednym z najlepszych odcinków 12 sezonu Grey’s Anatomy
Denzel Washington wyreżyserował odcinek 9 12 sezonu „Grey’s Anatomy”. W odcinku, zatytułowanym „The Sound of Silence”, personel szpitala Grey Sloan Memorial Hospital żongluje napływem pacjentów, którzy zostali ranni w poważnym wypadku drogowym. Podczas trwającego chaosu dr Meredith Gray (Ellen Pompeo) zostaje sama w gabinecie z ciężko rannym pacjentem, który uważany jest za nieprzytomnego.
Na nieszczęście dla doktora Greya pacjentka budzi się i ze względu na swój stan zdrowia staje się bardzo agresywna w stosunku do swojego opiekuna – okrutnie bijąc ją o centymetr jej życia. Po odkryciu, że ich przyjaciel i współpracownik jest bliski śmierci, w odcinku zespół szpitala desperacko próbuje uratować życie Meredith. Ostatecznie odnoszą sukces, ale Meredith początkowo traci zdolność mówienia i słyszenia w wyniku obrażeń i spędza resztę epizodu na leczeniu zarówno fizycznym, jak i emocjonalnym.
Z pozoru ta fabuła może cuchnąć dobrym, staromodnym melodramatem, który „Grey’s Anatomy” stał się znany od lat. Ale kiedy Waszyngton dzwoni, większość dramatu tego odcinka jest niedoceniana. Reżyser tymczasem podnosi nastrój dzięki sprytnym wyborom twórczym (np. jego użycie ciszy w odcinku jest szczególnie inspirujące) i pozyskując pierwszorzędną pracę z głównej obsady serialu, aby zapewnić godzinę telewizji tak stylowo wykonanej i emocjonalnie siniaki, ponieważ jest to orzeźwiająca nadzieja.
Można powiedzieć, że „Dźwięk ciszy” jest bez wątpienia jednym z najlepszych odcinków serialu i do tej pory pozostaje jedynym filmem reżyserskim Denzela Washingtona.