W annałach historii rzadko kto znajduje się pod większą uwagą niż kobieta u władzy. Jako jeden z najdłużej panujących monarchów w historii Francji, bezwzględność Katarzyny Medycejskiej i podobno uznanie dla czarnych sztuk były dobrze znane. Przedstawienia na ekranie postaci ukazują ją jako jawną złoczyńcę, taką jak Megan Fellows w dramacie CW „Reign”. Ale w nowym serialu „Królowa węży” Catherine ma szansę opowiedzieć swoją historię.
Seria Starz pokazuje, jak kształtowały się lata życia Katarzyny, gdy była wykorzystywana jako pionek w politycznym małżeństwie z Francją aż do jej panowania jako królowej. Obsada „Królowej Węży” jest imponująca, a Samantha Morton gra Catherine w jej knującej i morderczej chwale jako dorosłej rodziny królewskiej. Ale serial ucierpiałby bez charyzmatycznego portretu nastoletniej Katarzyny autorstwa Liv Hill. Młodemu aktorowi zależało na tym, aby pokazać specyfikę sytuacji królowej.
„Nie osądzajmy tej kobiety tylko na podstawie tych decyzji” – powiedział Hill TV Insider. „Musimy umieścić to w kontekście i zdać sobie sprawę, że była kobietą. Była również cudzoziemką w niewiarygodnie bezlitosnym i brutalnym świecie. To wpłynęło na wszystkie jej wybory”. Ale oprócz oddania sprawiedliwości postaci historycznej, istniała jedna siła, która kierowała interpretacją Hilla do legendy z prawdziwego życia.
Nazwa gry to przetrwanie
Po tym, jak została osierocona zaledwie kilka dni po jej urodzeniu, Catherine ledwie daje szansę. Choć urodziła się w słynnym domu Medyceuszy, zostaje sama i wrzucona do klasztoru aż do wieku nastoletniego. Dopiero gdy jej wujek, papież Klemens VII (Charles Dance), pośredniczy w jej małżeństwie, może poczuć smak wolności. Ale jak w przypadku większości młodych kobiet tamtych czasów, nie obyło się bez trudności. Sprzedana w istocie księciu Henrykowi z Francji (Alex Heath), Catherine znajduje się w jamie żmij i musi walczyć od momentu przybycia. To główny element, na którym Liv Hill skupiła się przy rozwijaniu postaci.
„Myślę, że najważniejsze dla mnie jest to, jak do tego podszedłem, jak właśnie sobie przypomniałem, intencja przetrwania” – powiedział Hill wyłącznie ScreenRant. Kiedy Catherine przybywa na dwór, zakochuje się w Henri, nieświadomym jego romansu z dwukrotnie młodszą kobietą. Starsza i bardziej doświadczona od Katarzyny Diane de Poitiers (Ludivine Sagnier) robi wszystko, co w jej mocy, by osłabić Katarzynę, tylko po to, by zdziwić się, gdy nastolatka szybko podejmuje grę o sukcesję.
Jedynym sposobem, aby Catherine przeżyła wyrzucenie, jest bycie mądrzejszą i bardziej spostrzegawczą niż ktokolwiek w pokoju, co Hill lubił grać: „Uwielbiałem grać w jej czujne oko. Zawsze była w poczuciu czujności. jakbym naprawdę się do tego odnosił”.
Młode kobiety przechodzą przez tygiel
Wiele kobiet, a konkretnie młodych dziewcząt, nie bawi się dobrze na dramatach kostiumowych. Podczas gdy młoda Catherine stara się utrzymać głowę nad wodą w Starz, HBO oferuje własną opowieść o dworskiej intrydze — ale oczywiście ze smokami. Osadzona w fantastycznym świecie Westeros „House of the Dragon” wprowadza zupełnie nowe skojarzenia do kobiecego przetrwania. Ustawiona z perspektywy księżniczki Rhaenyry Targaryen (Milly Alcock) i jej (byłej) najlepszej przyjaciółki Alicent Hightower (Emily Carey), oboje zmagają się ze sobą z powodu patriarchatu. Alicent spędziła całe życie grając zgodnie z zasadami i ostatecznie zostaje żoną króla Viserysa (Paddy Considine), którego chore ciało rozpada się.
Z drugiej strony księżna koronna ma prawie wolną rękę, by poślubić kogo wybierze, co okazuje się być solą w ranie dla Alicent. Ta szczelina rozpocznie wojnę domową znaną jako Taniec Smoków, a to wszystko dlatego, że kobietom nie wolno było rządzić samodzielnie. Emma D’Arcy, która gra dorosłą Rhaenyrę w serialu, opowiadała o tym, jak ta współczesna opowieść rozbrzmiewa.
„Ta postać, w wyniku patriarchalnych ograniczeń, w zasadzie nie ma mocy” – powiedział D’Arcy Entertainment Weekly. „Mają przywileje, ale nie mają władzy. Umieszczenie dwóch postaci kobiecych w centrum takiego serialu to jedno, ale to co innego, gdy znajdują się one w obrębie patriarchatu”.