Jim Brown, NFL Hall of Famer i działacz na rzecz praw obywatelskich, który zwrócił się ku aktorstwu i pojawił się w filmach i programach telewizyjnych, począwszy od Parszywa dwunastka I Szpieguję Do Dzień poboru, Marsjanie atakują! I Drużyna A, zmarł w czwartek wieczorem w Los Angeles. Jego żona, Monique Brown, powiedziała w poście na Instagramie, że zmarł spokojnie, ale nie podała przyczyny.
Brown jest uważany za jednego z największych piłkarzy wszechczasów. Szósty w drafcie w 1957 roku przez Cleveland Browns z Syracuse University, jego styl biegania na nowo zdefiniował pozycję biegacza. Jako debiutant przebiegł 237 jardów w meczu z Los Angeles Rams – rekord, który obowiązywał do lat 70.
Wśród niezliczonych rekordów i kamieni milowych w NFL był pierwszym, który zdobył 100 najlepszych przyłożeń w karierze i ustanowił rekordy w jednym sezonie i karierze – wszystko w ciągu 12- lub 14 sezonów. Trzykrotny MVP, był także Debiutantem Roku, ośmiokrotnym All-Pro i ośmiokrotnym liderem w biegu, przechodząc na emeryturę z mnóstwem rekordów. Jego Browns zdobyli mistrzostwo NFL w 1964 roku, trzy lata przed pierwszym Super Bowl.
Zespół, z którym spędził całą swoją dziewięcioletnią karierę w NFL, napisał dziś rano na Twitterze hołd:
„Jego zaangażowanie w wywieranie pozytywnego wpływu na całą ludzkość poza boiskiem jest tym, z czego powinien być również znany… Jim przełamywał bariery, tak jak łamał wślizgi”. pic.twitter.com/sasNHGaKJj
— Cleveland Browns (@Browns) 19 maja 2023 r
Brown nadal grał w piłkę nożną, kiedy zadebiutował na dużym ekranie w westernie Richarda Boone’a z 1964 roku Rio Conchos. Po przejściu na emeryturę w NFL pojawił się w jednym z odcinków serialu akcji Billa Cosby’ego i Roberta Culpa Szpieguję w 1967 roku i odegrał tę samą kluczową rolę w pełnym gwiazdorskim filmie przygodowym z czasów II wojny światowej Parszywa dwunastka.
Wyreżyserowany przez Roberta Aldricha, opowiada historię zbuntowanego majora armii amerykańskiej ( Lee Marvin ), któremu zostaje przydzielonych tuzin skazanych morderców, aby wyszkolić ich i poprowadzić do misji masowego zabójstwa niemieckich oficerów. W obsadzie znaleźli się także Ernest Borgnine, Charles Bronson, John Cassavetes, George Kennedy, Telly Savalas, Trini Lopez i Donald Sutherland.
Po tej roli – w której bohatersko zginął po wymordowaniu wielu nazistów – wystąpił m.in. Zebra ze stacji lodowej w 1968. Inne role filmowe obejmowałyby UbójKeenan Ivory Wayans Dam Ci Sraczkę i Olivera Stone’a Dowolna niedziela. W telewizji miał role w takich popularnych serialach jak Chipy, Rycerz Jeźdźca, TJ Hooker, Drużyna A I Arli$$wśród wielu innych.
Brown był pierwszym czarnym mężczyzną, który zagrał międzyrasową scenę miłosną w dużym hollywoodzkim filmie — z Raquel Welch w westernie z 1969 roku 100 karabinów. W filmie występuje także inny aktor, który wrócił do przeszłości, Burt Reynolds.
POWIĄZANY: Nie żyje Raquel Welch: gwiazda „Fantastycznej podróży”, „Miliona lat przed naszą erą” i „Myra Breckinridge” miała 82 lata
Brown nadal kręcił filmy i występował gościnnie w programach telewizyjnych aż do 2010 roku, ostatnio w 2014 roku Dzień draftu, w którym wystąpił Kevin Costner jako dyrektor generalny Cleveland Browns. Wśród jego bardziej znanych ról był emerytowany mistrz boksu Byron Williams, który kierował egipskim faraonem, walcząc z małymi zielonymi kosmitami w kampowej zabawie Tima Burtona z 1996 roku Ataki Marsa!
Dokument Spike’a Lee z 2002 roku Jim Brown: All-American, była retrospektywą kariery Browna w piłce nożnej, showbiznesie i aktywizmie społecznym.
Urodzony 17 lutego 1936 roku na St. Simons Island w stanie Georgia, Brown był głównym bohaterem reżyserskiego debiutu Reginy King z 2020 roku. Jedna noc w Miami, której akcja toczy się 25 lutego 1964 roku — nocy, w której zuchwały młody Cassius Clay zaszokował świat, znokautując pozornie niezwyciężonego Sonny’ego Listona i zostając mistrzem wagi ciężkiej. W filmie, podczas gdy tłumy ludzi roją się po Miami Beach, aby uczcić mecz, Clay – nie mogąc pozostać na wyspie z powodu przepisów dotyczących segregacji z czasów Jima Crowa – spędza wieczór w Hampton House Motel w dzielnicy Overtown w Miami, świętując z trzema swoimi najbliżsi przyjaciele: Malcolm X, Sam Cooke i Brown (w tej roli Aldis Hodge). Wszyscy zaczynali występować w ruchu na rzecz praw obywatelskich.
W 1967 roku Brown zorganizował odpowiedź na szczycie w Cleveland na decyzję Muhammada Alego o przeciwstawieniu się poborowi do wojny w Wietnamie z powodów religijnych. Jedenastu czołowych amerykańskich sportowców – w tym Brown, Bill Russell i Kareem Abdul-Jabbar – oraz burmistrz Cleveland Carl Stokes spotkali się z Alim, który zmienił już wtedy nazwisko, aby przedyskutować swoje stanowisko. Grupa spotykała się godzinami, a Ali bronił i wyjaśniał swoją decyzję, ostatecznie zdobywając nawet wśród nich sceptyków.
Następnie wszyscy 11 sportowców zorganizowali konferencję prasową i wyrazili zjednoczone poparcie dla Ali. Szczyt w Cleveland został nazwany „znaczącym punktem zwrotnym dla roli sportowca w społeczeństwie” i „jednym z najważniejszych aktów praw obywatelskich w historii sportu”, a także poprzednikiem skoncentrowanych na sporcie ruchów protestacyjnych, takich jak ten wspierany przez Colina Kaepernicka.
Brown był także przyjacielem Richarda Pryora, którego legendarny album stand-up z 1979 roku Poszukiwane: Koncert na żywo miał o nim prawie pięć minut. Wśród klasycznych linii znajduje się jedna z czasów, gdy Brown odgryzł część palca obrońcy. Pryor powiedział: „Sędzia zapytał:” Dlaczego to zrobiłeś? Jim powiedział: „Wszystko poza tą maską należy do niego; wszystko w środku należy do mnie”. Więcej świetnych tekstów: „Niektórzy ludzie pragną śmierci i lubią się z nim pieprzyć. I to wszystko, co może być, to życzenie śmierci. [Guy] mówi: „Nie mogę znaleźć budynku, z którego mógłbym skoczyć, chodźmy do domu Jima Browna i pieprzmy się z nim”. Później Pryor dodał, że Brown „nic nie wiedział o wycofaniu się. Nie możesz po prostu powiedzieć Jimowi: „Jeśli nie zejdziesz z drogi, skopię ci tyłek”. Ponieważ Jim powie: „Cóż, to jest dupek, który muszę wziąć”.
Pryor mówił także o Brownie w latach 82-tych Mieszkaj na Sunset Strip, pierwszy album komiksu po prawie śmiertelnym incydencie związanym z narkotykami. Omawiając sytuację, w której Brown przyszedł do jego domu, gdy Pryor palił crack, powiedział: „Co zamierzasz zrobić? Wyzdrowiejesz albo zakończysz przyjaźń. Co zrobisz?” Pryor powiedział, że Brown powtarzał tę kwestię, ale prawie zabrał go do szpitala, ale musiał wyjść – „i fajka powiedziała:” Hej, Rich, Jim odszedł…”
Bezkompromisowa autobiografia Browna, zawierająca imiona i nazwiska, Poza granicami, został opublikowany w 1989 roku. Poruszał takie tematy, jak rasizm w NFL, jego kokainowe szaleństwa, romanse i wiele więcej.
Tom Tapp przyczynił się do powstania tego raportu.