Fani „Gilmore Girls” uwielbiają serial za niezrównaną więź między matką Lorelai (Lauren Graham) i córką Rory (Alexis Bledel), a także za wyjątkowe postacie i relacje Stars Hollow, w tym szefową kuchni Sookie (Melissa McCarthy), właścicielkę kawiarni i Ukochany Lorelai, Luke Danes (Scott Patterson) i rodzice Lorelai, Emily (Kelly Bishop) i Richard (Edward Herrmann). Ale największą rzeczą, która wyróżniała „Gilmore Girls” i odróżniała go od innych programów w tamtym czasie, była zawrotna prędkość, z jaką wszystkie postacie rozmawiały ze sobą, zwłaszcza Lorelai.
W jednej szczególnej scenie w filmie „Dziewczyny z Gilmore: Rok z życia” Lorelai zadzwoniła do swojej matki i powiedziała jej o „najlepszych urodzinach, jakie kiedykolwiek miałam”, co zaczęło się od okropnego dnia, w którym została rzucona przez swojego chłopaka i wyśmiewana w szkole, a zakończyła się z byciem „uratowanym” przez jej ojca, który nagle się tam pojawia, trzymając precla – dokładnie to, czego pragnęła w tym momencie. Mówi bez przerwy przez cztery minuty i dla Grahama było to idealne. „Ostatecznie jest to opowieść o preclu, ale jest to sposób, w jaki mogła wyrazić swoją miłość i oddanie ojcu i matce, i to w formie tej maleńkiej, małej, małej chwili życia. mnie, to jest to, co serial robi tak pięknie”, powiedziała IndieWire o tej scenie. Ta scena była momentem, w którym Lorelai mogła wyrazić, ile jej tata naprawdę dla niej znaczył, coś, z czym miała trudności po jego przebudzeniu.
Graham znajduje radość w szybkim mówieniu i monologach
Nieżyjący już Edward Herrmann, który grał ojca Lorelai, Richarda, lubił jego postać i uważał, że łatwo się z nim utożsamiać, ale nie podobały mu się precyzyjne, szybkie rozmowy i 80-stronicowy scenariusz, który powiedział AS Bermanowi dla „The Gilmore Girls Towarzysz”, który „nawet dla starych profesjonalistów, takich jak Kelly [Bishop] i mnie było ciężko”. Z drugiej strony Graham znalazła w tym piękno, mówiąc Los Angeles Times, że „jest w tym pewien rodzaj radości — ten język coś z tobą robi — to naprawdę dodaje otuchy”. Szybko przyznaje też, że to dużo więcej pracy. „Lubię to bardziej do teatru”, powiedziała. „Masz długie przemówienia, długie zdania, które wymagają więcej rzeźbienia i musisz być przygotowany”.
Monolog Lorelai jest przesycony emocjami i żalem, latami dystansu dzielącego ją od jej rodziców, ale w ciągu tych czterech minut widzieliśmy, jak wszystko się rozpada, gdy przypomniała sobie jedno ze swoich najmilszych wspomnień o ojcu, chwilę zatrzymaną w czasie, przez te wszystkie lata utrzymywano w tajemnicy. Emily nie odezwała się nawet słowem, ale uśmiech na jej twarzy mówił, że wiedziała, że to jest chwila dla Lorelai. Ta scena i inne podobne z oryginalnej serii są emocjonalnym kręgosłupem serialu i nie można sobie wyobrazić niczego innego.